Co dla nas czyni Duch Święty?

Co czyni Duch Święty?

Co czyni w nas Duch Święty? Wszystko, co ma wieczną wartość w tym życiu oraz w wieczności, pojawia się dzięki pracy Ducha Świętego w nas. Jeżeli pragniemy naśladować Jezusa i zauważymy, że potrzebujemy pomocy, wtedy Bóg daje nam Swojego Ducha Świętego. Po prostu musimy o to poprosić i być posłusznymi. (Ew. Łukasza 11,9-13; Dzieje Apostolskie 5,32). Gdy stajemy się uczniami i otrzymamy Ducha Świętego, On zaczyna w nas pracować, by nas przekształcić na obraz Chrystusa. (List do Rzymian 8,29) Uczniowie mają swój zmysł nakierowany na to, co pochodzi od Ducha i dzięki temu są prowadzeni do życia i pokoju.

Duch Święty daje moc

„Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.” (Dzieje Apostolskie 1,8)

W jakim celu otrzymujemy moc Ducha Świętego? Apostoł Paweł pisał, że „według oczekiwania i nadziei mojej,” Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele, czy to przez życie czy przez śmierć. (List do Filipian 1,20) Czy istnieje większe zadanie dla Ducha Świętego, niż to, by dać swoim uczniom siłę i moc tak, aby zostali przekształceni na podobieństwo Jezusa? Jeśli więc nosimy w naszym ciele śmierć Pana Jezusa, wtedy też Jego życie zostanie objawione w naszym ciele (II List do Koryntian 4,10-11) W ten sposób stajemy się świadkami Jezusa Chrystusa. Absolutnie nie potrafimy uczynić tego o własnych siłach, a jedynie przez moc, jaką daje nam Duch Święty.

Jezus otworzył nową i żywą drogę przez swoje ciało i przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu, byśmy również my mogli służyć Bogu żywemu w tych uczynkach, które On dla nas przygotował. (List do Hebrajczyków 9,14; 10,20) Duch Święty prowadzi nas i daje moc ku temu, byśmy mogli się rozwijać i poprzez cierpienia uczyć się posłuszeństwa Słowu Bożemu. Ten Duch prowadzi nas również do doskonałości, jaką osiągnął Jezus. (List do Hebrajczyków 5,7-9)

Jezus powiedział, że gdy Jego uczniowie przynoszą obfity owoc, wtedy Jego Ojciec jest uwielbiony. Ci, którzy wydają owoce, otrzymują dalsze wykształcenie, by przynieść jeszcze więcej owoców. (Ew. Jana 15, 2,8) To jest proces uświęcenia poprzez działanie Ducha Świętego, który sprawia, że stajemy się uczestnikami chwały Jezusa (Jego cnót). (II List do Tesaloniczan 2,14) Moc Ducha Świętego wzmacnia naszą wolę, by wytrwać w tym procesie i nie zniechęcić się, lecz stać mocno, aż do końca!

Duch Święty jest Pocieszycielem

Jezus nazwał Ducha Świętego Pocieszycielem. (Ew. Jana 15,26) Pocieszyciel doprowadzi nas do wszelkiej prawdy, przekonując nas o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. (Ew. Jana 16,8-15) Dzięki Duchowi, w świetle Słowa Bożego możemy zobaczyć samych siebie i to, co mieszka w naszym ciele.

Duch Święty daje nam moc, by zwyciężyć nad świadomym grzechem. Jest napisane, że jeśli chodzimy w Duchu, nie będziemy pobłażali żądzy cielesnej. (List do Galacjan 5,16) Jeżeli żyjemy w Duchu i według Ducha postępujemy, nie będziemy chciwi próżnej chwały, „jedni drugich drażniąc i jedni drugim zazdroszcząc.” (List do Galacjan 5,25-26) Pomyśl o społeczności, jaka powstaje i rośnie w wyniku takiej pracy Ducha – gdy owoce Ducha wzrastają w nas w coraz większym stopniu!

Duch Święty wstawia się za nami

Kolejnym zadaniem Ducha Świętego jest wstawianie się za nami. (List do Rzymian 8,26) On bierze z tego, co Jezusa i nam oznajmia. (Ew. Jana 16,13-15) Nie wiemy, jak należy się modlić, ale Duch wie. On prowadzi nas do wielu różnych sytuacji w naszym codziennym życiu, które sprawiają, że nasze ciało reaguje. Te sytuacje oświecają grzech
w naszym ciele. Reagujemy na różne sposoby, słowem lub czynem. Gdy pomyślimy o tym, co powiedzieliśmy lub uczyniliśmy, widzimy, że to właśnie grzech się objawił. To nie cnoty się objawiły, lecz nasza ludzka natura. Widzimy, że uczyniliśmy coś, czego nienawidzimy, tak jak Paweł to pisał w Liście do Rzymian 7,18-25.

Te mimowolne reakcje z ciała, które zostają nam objawione, opisywane są w Biblii jako „sprawy ciała” i mogą przybrać postać myśli, słów lub czynów. Nie ma za to potępienia, gdyż nie przyzwoliliśmy świadomie na grzech. Jednak przez Ducha możemy przezwyciężać te sprawy ciała, gdy objawią się w naszym ciele. Musimy miłować prawdę i przyznać się do tego, co się stało oraz świadomie wybierać i nie zgadzać się z nimi oraz nienawidzić ich. „Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie.” (List do Rzymian 8,13) Jeżeli Duch jest moim przewodnikiem, moją mocą i siłą, wtedy idę coraz dalej w tym świetle i w kolejnej próbie mogę zwyciężyć, zanim to się powtórzy.

Duch Święty daje dary

Jezus dał różnorodne dary swoim uczniom przez Ducha Świętego; dar uzdrawiania, prorokowania, mówienia w językach i wykładania języków, mowę wiedzy, mowę mądrości, dar czynienia cudów, rozróżniania duchów, itd. Duch Święty daje nam te dary ku wspólnemu pożytkowi.
(I List do Koryntian 12,4-11) Jego uczniowie używają tych darów, by budować i wzmacniać ciało Chrystusowe tutaj na ziemi. „(…) aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej.” (List do Efezjan 4,12-13)

Apostoł Paweł napominał, by starać się usilnie o większe dary łaski, lecz wskazywał równocześnie jeszcze doskonalszą drogę. Opisywał cechy miłości i mówił, że bez nich jesteśmy niczym. „Miłość jest cierpliwa, miłość jest dobrotliwa, nie zazdrości, miłość nie jest chełpliwa, nie nadyma się, nie postępuje nieprzystojnie, nie szuka swego, nie unosi się, nie myśli nic złego, nie raduje się z niesprawiedliwości, ale się raduje z prawdy; wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa, wszystko znosi. Miłość nigdy nie ustaje.” (I List do Koryntian 13,4-8). Spróbujmy porównać swoje cechy i skłonności do tych boskich cech i pozwólmy Duchowi Świętemu pracować nad nami tak, byśmy mogli dojść do nich w prawdzie.

„(…) żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku, żeby Chrystus przez wiarę zamieszkał w sercach waszych, a wy, wkorzenieni i ugruntowani w miłości, zdołali pojąć ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, i wysokość, i głębokość, i mogli poznać miłość Chrystusową, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą.” (List do Efezjan 3,16-19)

Co za niesamowite powołanie, przeogromna chwała dzięki pracy
i działaniu Ducha Świętego. Ukórzmy się więc jeszcze bardziej pod mocną ręką Bożą i bądźmy posłuszni prowadzeniu Ducha tak, by Boża łaska spoczęła na nas, byśmy rzeczywiście doszli do tej pełni. Czyńmy tak, jak Paweł napominał Tymoteusza – rozważajmy te sprawy, trwajmy w tym i troszczmy się o to, aby nasze postępy były widoczne dla wszystkich. (I List do  Tymoteusza 4,15).