Potężne poselstwo Świąt Wielkanocnych: przezwyciężenie wszelkiego grzechu

Potężne poselstwo Świąt Wielkanocnych: przezwyciężenie wszelkiego grzechu

To pozostaje tajemnicą dla wielu ludzi w dzisiejszych czasach.

W czasie Świąt Wielkanocnych wielu chrześcijan świętuje i cieszy się, że Jezus umarł za nich i ich grzechy zostały przebaczone. Jednak stosunkowo mało czci Go za to, że był Zwycięzcą – umarłszy bowiem, dla grzechu raz na zawsze umarł i „dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez Niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi”. (List do Rzymian 6,10; List do Hebrajczyków 7,25-27)

Prawdziwe znaczenie Wielkanocy: dzięki Jezusowi mamy również możliwość, by zwyciężyć!

Jezus przyszedł, by zniweczyć dzieła diabelskie. (I List Jana 3, 8) To była ciągła walka przez całe Jego życie. Był kuszony we wszystkim tak, jak my, ale za każdym razem pokonał szatana Słowem Bożym, któremu był posłuszny. Uniżył samego siebie przed Bogiem i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej. (List do Filipian 2,8) Kiedy na krzyżu Golgoty zawołał: „Wykonało się!”, głowa węża została nareszcie zmiażdżona pod stopą Człowieka. Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak też przez posłuszeństwo jednego wielu dostąpi usprawiedliwienia”. (List do Rzymian 5,19). Teraz możemy być Jego prawdziwymi uczniami, Jego braćmi, których się nie wstydzi, gdyż podążamy za Nim drogą zwycięstwa, którą utorował dla nas przez ciało – drogą krzyża – na której cierpimy, aż wszelki grzech zostanie umartwiony, tak jak On to czynił. (I List Piotra 4,1-2)

„Bo miłość Chrystusowa ogarnia nas, którzy doszliśmy do tego przekonania, że jeden za wszystkich umarł; a zatem wszyscy umarli; a umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już nie dla siebie samych żyli, lecz dla tego, który za nich umarł i został wzbudzony.” II List do Koryntian 5,14-15.

To najlepsze, co możemy teraz zrobić, to odwzajemnić Jego miłość. Jeśli Go miłujemy, wtedy pragniemy przestrzegać Jego przykazań i być posłuszni Bożej dobrej, miłej i doskonałej woli. (List do Rzymian 12,1-2) Wszystko inne jest grzechem. Korzeniem wszelkiego grzechu jest nasza własna wola, która wchodzi w konflikt z Bożą wolą. Właśnie w ten sposób grzech przyszedł na świat – najpierw przez namaszczonego cheruba, który chciał być kimś innym, niż Bóg chciał, a później przez pierwszego człowieka i jego żonę, którzy dali się zwieść szatanowi i stali się nieposłuszni jedynemu przykazaniu Bożemu, co miało fatalne konsekwencje.

Przeczytaj również: Co oznacza otrzymać zwycięstwo nad grzechem?

Jezus: Baranek Paschalny oraz rzeczywiste znaczenie Wieczerzy Pańskiej

Wielkanoc stała się chrześcijańskim świętem żydowskiej paschy. Żydzi obchodzili Paschę i Święto Przaśników, jako pamiątkę tego, że Bóg wyprowadził ich z niewoli egipskiej; mieli przestrzegać tego święta przez wszystkie pokolenia. Mieli nauczać tego swoich dzieci, mówiąc: Jest to rzeźna ofiara paschalna dla Pana, który omijał domy synów Izraela w Egipcie, gdy Egipcjanom zadawał ciosy, a domy nasze ochronił.” (II Księga Mojżeszowa 12,27)

Ofiarowanie Baranka Paschalnego, smarowanie jego krwią nadproża oraz odrzwi, a także spożywanie jego mięsa, było proroctwem tego, co Jezus uczynił, gdy umarł za nas, byśmy mogli zostać zbawieni od śmierci – śmierci, jaką przyniosła ze sobą pandemia grzechu, która rozprzestrzeniła się na całą ziemię.

Teraz mamy możliwość, by spożywać Jego ciało i pić Jego krew. Tak, jak Jezus powiedział: Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, we mnie mieszka, a Ja w nim.” (Ew. Jana 6,54-56). Wówczas było to tajemnicą dla Żydów tak, jak obecnie jest tajemnicą dla wielu ludzi. Słowo Boże stało się ciałem w Jezusie: był posłuszny każdemu słowu, które pochodziło od Ojca, więc żył Słowem Bożym, a Jego słowa stały się duchem i życiem. (Ewangelia Jana 1,1-5;14)

Łamanie chleba jest pamiątką tego, że ciało Jezusa zostało dla nas ofiarowane. Powinniśmy więc dziękować i używać własnych ciał do tego, by wykonywać Bożą wolę. Kielich jest Nowym Przymierzem w Jego krwi, która została wylana za nas, a gdy z niego pijemy, jest to symbol, że my również jesteśmy chętni, by cierpieć i zrezygnować z własnej woli dla Niego. (Ewangelia Łukasza 22,17-20; List do Rzymian 12,1; Psalm 116,12-15)

Przeczytaj również: Czym jest łamanie chleba lub wieczerza?

Oczyść stary zakwas!

Przez siedem dni jeść będziecie przaśniki. Już pierwszego dnia usuniecie kwas z domów waszych, bo każdy, kto od pierwszego do siódmego dnia jeść będzie to, co kwaszone, usunięty będzie z Izraela.” (II Księga Mojżeszowa 12,15)

Właśnie tak poważnie Bóg podchodził do tego, by Żydzi przestrzegali Paschy w Starym Przymierzu – świadome spożywanie zakwaszonego chleba przez te siedem dni oznaczało usunięcie z Izraela. O ileż bardziej powinniśmy być wolni od popełniania świadomego grzechu w Nowym Przymierzu! Zakwas lub drożdże – grzyb, który powoduje fermentację zarówno w mące, jak i w soku z winogron – jest symbolem grzechu. Jest wszędzie i atakuje, gdzie tylko znajdzie coś, czym może się pożywić. W noc Paschy, Żydzi w pośpiechu musieli opuścić Egipt i nie mogli zabierać ze sobą zakwasu.

Nie macie się czym chlubić. Czy nie wiecie, że odrobina kwasu cały zaczyn zakwasza? Usuńcie stary kwas, abyście się stali nowym zaczynem, ponieważ jesteście przaśni; albowiem na naszą Wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus. Obchodźmy więc święto nie w starym kwasie ani w kwasie złości i przewrotności, lecz w przaśnikach szczerości i prawdy.” (I List do Koryntian 5,6-8).

Dlatego chciejmy również my przestrzegać Nowego Przymierza, które Jezus przypieczętował swoją krwią i upewnijmy się, że oczyściliśmy i usunęliśmy cały kwas – grzech z naszego ciała, że odrzuciliśmy wszelkiego rodzaju grzech, którego jesteśmy świadomi oraz pozwalamy Duchowi Świętemu objawiać nam grzech, którego jeszcze nie jesteśmy świadomi. Jednak, jeśli już otrzymaliśmy światło, oby Bóg wypełnił nas zapałem i gorliwością, by okazać się czystymi w tej sprawie. (II List do Koryntian 7,11) To znaczy, że mamy czynić tak, jak pisze apostoł Piotr w I Liście Piotra 1,22-23: Skoro dusze wasze uświęciliście przez posłuszeństwo prawdzie ku nieobłudnej miłości bratniej, umiłujcie czystym sercem jedni drugich gorąco, jako odrodzeni nie z nasienia skazitelnego, ale nieskazitelnego, przez Słowo Boże, które żyje i trwa.”

Bądźmy więc tymi, którzy z powagą przestrzegają Słowa Bożego w miłości do Ojca i Syna. Wtedy będziemy mieć wieczne życie i społeczność z Bogiem i Jezusem oraz z wszystkimi tymi, którzy chodzą w światłości. Wtedy też będziemy obchodzić prawdziwe znaczenie Świąt Wielkanocnych każdego dnia, przez cały rok.

Wersety Biblijne zaczerpnięte z Biblii Warszawskiej, chyba że zaznaczono inaczej. Copyright © Towarzystwo Biblijne w Polsce 1975. Wszelkie prawa zastrzeżone.